Gra karciana Ranczo Party +matematyczna wersja gry

Obecnie karcianki to już nie tylko klasyczna talia kart, ale wiele innych gier karcianych związanych z upodobaniami dzieci. U nas na topie oprócz bohaterów animacji są wciąż zwierzęta, dlatego nie miałam wątpliwości co do tego, że mojej córce spodoba się gra Ranczo Party.

Projektant: Sylvie Barc
Wydawca: Trefl Joker Line
Wiek: 8+
Ilość graczy: 2 - 4 osób

Zawartość pudełka:

• 49 kart
• 40 żetonów
• instrukcja

Moja opinia:

Cała gra znajduje się w małym tekturowym pudełeczku. Karton jest sztywny i wytrzymały, dlatego tę grę można zaliczyć do gier podróżnych. Zresztą jest takich rozmiarów, że zmieści się do każdej mojej torebki.

Wersja 1 - oficjalna
Gra polega na układaniu zwierząt od 1 do 7 poprzez ich dokładanie z przodu lub z tyłu według kolejności oraz tworząc kolejne wiersze i kolumny. Punkt w postaci żetonu otrzymuje gracz, który ułoży siódmą brakującą kartę danego wiersza lub kolumny. Najłatwiej to zrozumieć oglądając poniższe zdjęcia z gry.

Dodatkowo punktowane są zwierzęta z balonikiem jako te, które są lepiej przygotowane na urodziny.

W grę można grać już w dwie osoby (każdy z graczy otrzymuje po 7 kart, resztę dobieramy), choć w takim przypadku końcówka gry jest bardzo przewidywalna, bo wiemy jakie karty ma przeciwnik. Dlatego gramy w nią najchętniej, jak tylko z córką mamy do dyspozycji jakiś dodatkowych graczy. Finał gry jest zawsze bardzo dynamiczny i tak naprawdę nieprzewidywalny, bo często wygrywa osoba, która początkowo nie miała żadnych punktów. 

Producent określił grę dla wieku powyżej 8 lat, co dla mnie jest dość niezrozumiałe, bo dobrze sobie w nią radzi moja sześcioletnia córka. Oczywiście końcówka gry to już strategia, ale jednak w dużej mierze też losowość, dlatego myślę, że spokojnie mogą w nią grać młodsze dzieci. Zresztą początkowo świetnie przećwiczą przy okazji kolejność liczb. 

Domniemam też, że dla niektórych osób gra może wydać się nudna. Zwłaszcza jej pierwsza część, gdy na zmianę wykładamy karty bez większej strategii, bo za wiele nie da się wtedy jeszcze zrobić (oprócz zostawiania na później kart z balonikiem). My jednak gramy w nią też całkiem inaczej, a dokładniej w taką naszą wersję matematycznej wojny karcianej.

Wersja 2 - matematyczna

Karty tasujemy i rozdajemy na dwa stosiki. Ostatnia karta trafia na bok, będzie naszą podstawka pod żetony. I zaczynamy jak w grze wojna, ale zamiast jednej karty odsłaniamy po dwie. 

Teraz dodajemy cyfry swoich kart i kto ma więcej, ten wygrywa, czyli dostaje 1 żeton. Dodatkowo córka układa odpowiednio znak większości/mniejszości (taki na szybko napisany na kartce). 

Gdy mamy remis, to wykładamy po jeszcze jednej karcie, która decyduje, kto dostanie żeton.

Gdy skończą się karty, gra jest zakończona. Wtedy podliczamy liczbę żetonów i kto ma więcej, ten wygrywa. Ta nasza wersja gry bardzo podoba się mojej córce, a mnie cieszy, że dodatkowo ćwiczymy dodawanie oraz w tak łatwy sposób utrwalamy dopasowywanie odpowiedniego znaku większości i mniejszości.

Wersja 3 - dla maluchów

Dla maluszków polecam oczywiście memo zwierzątkowe, bo w końcu możemy tu znaleźć 7 ich par. Fajna zabawa ćwicząca percepcję wzroku (spostrzegawczość, pamięć).

Podsumowując: gra choć cechuje się dużą losowością i stagnacją w początkowej fazie rozgrywki, i tak daje sporo uciechy. A gdy dodamy do tego dodatkowe warianty gry, to wypada już całkiem dobrze.

Wpis w ramach wyzwania "Kto gra w karty". A więc pytam Was, kto z Was gra?