"Dziewczyna z ogrodu" Parnaz Foroutan

Dziś jestem z recenzją kobiecej lektury, wiele emocji, także oburzenia, ale i wzruszenia. 

 
Tytuł: Dziewczyna z ogrodu

Autor: Parnaz Foroutan

Cena: 34,90 zł 24,90 zł

Rok wydania: 2016
Stron: 263
Wydawnictwo Kobiece

Niezwykły debiut literacki stypendystki PEN Clubu. Trzymająca w napięciu opowieść o pożądaniu, obsesji i władzy, które doprowadzają do upadku zamożnej rodziny perskich Żydów w XX-wiecznym Iranie. Fragment TU.

 

Moja recenzja:

 

Jest to historia opowiedziana za pomocą wspomnień Mahbube mieszkającej obecnie w Los Angeles, ale pochodzącej z Kermanszahu w Iranie. Opowieść snuta jest właśnie tam, wśród żydowskiej rodziny trzymającej się ściśle tradycji. Pytaniem pojawiającym się przez całą powieść jest: Dlaczego matka Mahbube zmarła? I naprawdę trudno doszukać się w tej książce szczęśliwych momentów.

 

To tam w Kermanszahu poznajemy kobiety, dla których macierzyństwo było wszystkim, celem życia, całym życiem. W tym świecie, gdzie kobieta nie ma nic do powiedzenia, zajmuje się domem i służy jedynie do rodzenia dzieci. Pierwszą z kobiet jest Rachel, która poślubiła najstarszego z rodu - Aszera. Druga to matka Mahbube - Chorszid, żona Ibrahima, brata Aszera. Trzecią kobietą jest Kokab druga żona głowy rodziny.

 

Oczywiście czytając powieść w wielu chwilach nie mogę pojąć jak mężczyźni mogą traktować w tak przedmiotowy sposób swoje żony. Czy tradycja, kultura może tłumaczyć takie zachowanie? Mnie to nie przekonuje. Ale tak było i często tak jest, aż ciężko wyobrazić sobie co może czuć kobieta, którą obarcza się całą winą za to, że nie ma dzieci. Tak jest w przypadku Rachel, która pod wpływem tego ciężaru przeistacza się z niewinnej dziewczynki w wyrachowaną i bezwzględną osobę. Nie wystarcza jej już sam żal, pojawia się zawiść, która zaczyna nią kierować.

Jest to powieść m.in. o pragnieniu dziecka, o miłości do dziecka, o tęsknocie i wielkim bólu. Te uczucia targają wszystkimi bohaterkami. I choć w pewnym momencie życia wszystkie mieszkają pod jednym dachem, to każda mierzy się osamotniona ze swymi emocjami.

Książka bardzo smutna, którą się naprawdę pochłania z wielkim przejęciem, a niechronologiczna fabuła wzmaga tylko ciekawość czytelnika. Kończąc ją czytać zostałam z wieloma refleksjami.

 

Naprawdę mogę ją Wam polecić.